life imitates art

Top image: Maurizio Cattelan, ‘Untitled’ (taxidermy donkey and cart) 2002, bottom image: popular internet found image from the late 90s (circa).
[via]

Αν θυμάμαι καλά το έργο του Cattelan το είχα δει στην έκθεση ‘Monument to Now’ (δες εικόνα πιο κάτω) του Δάκη Ιωάννου, στο ΔΕΣΤΕ, στην Νέα Ιωνία, το 2005.



Δεν είχα φανταστεί πως ο Ιταλός το είχε εμπνευστεί από αληθινό γεγονός.
Αν στην έκθεση το είχα δει ως σατιρικό και ολίγον σουρεαλιστικό, ψάχνοντας το θέμα και βλέποντας το βίντεο, μου φάνηκε βαθύτατα μελαγχολικό.



Όπως διαβάζω σε μια συνέντευξή του, σε έκθεση παλαιότερα στην Νέα Υόρκη είχε τοποθετήσει ένα ζωντανό γαϊδούρι στην αίθουσα, το οποίο είχε αφήσει να κοιτάζει λουκάνικα τα οποία κρέμονταν από το ταβάνι..

B: The first time I ever saw your work was when you had the donkey and the chandelier in the gallery.
MAURIZIO: A failure.

BOB: Well, it was closed by the Board of Health after only a few days. Not many people actually saw that show.
MAURIZIO: But the donkey made such a fantastic noise!

[interview]

Το έρμο το ζωντανό θα μπορούσε να είναι σταρ σε ταινία του Bresson..
But is it art? (the infinite question)

wishful synching

Σε συνέχεια του προ-προηγούμενου ποστ, αν το πρώτο synch γινόταν το 2010, και αν υπήρχαν (πολλά) λεφτά, κάπως έτσι θα’θελα να δω την Τεχνόπολη:

[Day One]

Open Air 1
Autechre
Flying Lotus

Open Air 2
Zombi
Deepchord

D7
Omar-S
Shackleton
10-20

D10
Shed
Patrice Scott
Kuniyuki
Donatto Dozzy

Auditorium
GAS
William Basinski
Tim Hecker



[Day Two]

Open Air 1
My Bloody Valentine
Boards Of Canada

Open Air 2
Fever Ray
Studio

D7
Legowelt
Actress
Kyle Hall

D10
Metro Area
Lawrence
Daniel Wang
Tevo Howard

Auditorium
Max Richter
Bvdub
Oneohtrix Point Never

Τα ελληνικά ας τα προσθέσει κάποιος άλλος..

waves

O Clark Little φωτογραφίζει κύματα. Μόνο που μπαίνει κι ο ίδιος μέσα στο κύμα, με τη μηχανή του.

Σε μεγαλύτερη ανάλυση, εδώ.
clark little

synch 2010

Το πιο αδιάφορο synch ever; Μάλλον ● αναμενόμενο όμως, απ’το πρόγραμμα ήδη ● αν σκεφτείς το φτωχό lineup, περίμενες πλήρη αποτυχία ● αλλά δεν ήταν έτσι ● τόσος κόσμος για τους Hot Chip; Δεν είμαστε καλά ● η δε Peaches, σούργελο ● Eurovision 1996 ● όποιος σοκαρίστηκε, να σηκώσει το χέρι ● του χρόνου προβλέπω μονοήμερο φεστιβάλ ● τι θα θυμάμαι; ελάχιστα πράγματα ● τη στιγμή που ο Balearic Mike έπαιξε το extended mix απ’αυτό το 12ιντσο:



(They don’t make them like they used to anymore, αχ, eighties) ● Τον χορευτή-φίδι των Jimi Tenor/Tony Allen ● ο τύπος δεν πρέπει να είχε καθόλου κόκκαλα ● λάστιχο κανονικό ● τα βίντεο που έπαιζαν στην εμφάνιση του Fennesz ● με έστειλαν αλλού, στην κυριολεξία ● αν όχι σε κάποιο ‘endless summer’, στο Αιγαίο σίγουρα ● τους φίλους που συναντώ κάθε χρόνο στην Τεχνόπολη ● και μετά χανόμαστε για 12 μήνες ● το ωραιότερο κομμάτι του synch φέτος:



Ένα παράξενο πράγμα ● σε κάθε live το μυαλό μου ταξιδεύει σε κορίτσια απ’το παρελθόν, σε νησιά, σε πρόσωπα που ξέχασα και με θυμούνται, σ’αυτούς που σκέφτομαι και πια με έχουν ξεχάσει οριστικά ● λες κι αδυνατώ να συντονιστώ με όσα διαδραματίζονται επί σκηνής ● “cause my selfish gene must go on” ● that’s life ●

Ταρκόφσκι

Οι πόλαροϊντς του Αντρέι Ταρκόφσκι είναι ίδιες με τα φιλμ του.
Απ'το βιβλίο ‘Instant Light’ (φωτογραφίες μεταξύ 1979 και 1984, Ρωσία/Ιταλία)

[Εισαγωγή Tonino Guerra/εκδόσεις Thames and Hudson]

[source]