Some Friday tunes

Ακούγοντας τα κομμάτια του Synkro, φαντάζεσαι πως πρόκειται για ένα άλτερ-έγκο του Burial. Ειδικά το ‘Closer’ θα μπορούσε να είναι μέσα από το ‘Untrue’.

Also, in the news:

Zomby-Strange Fruit
TRG-Broken Heart (Martyn’s DCM remix)

pic: helmut newton

michael myers and jason voorhees

..all proud.

Και μιας και μιλάμε για μάσκες, ο τύπος από κάτω με τη χρυσή μάσκα, όπως λένε και στο deliciousghost.com:

[This person] has a youtube channel that consists entirely of him/her wearing a fancy golden mask and wearing discount scarves that flow in the wind. This person is what makes the internet amazing. This person could be a serial killer. This person could be an artist. Makes no difference either way—still genius.  

terry richardson

..for Tom Ford.

Μα ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι Weird Tapes;

Και τι μουσική παίζουν ακριβώς; Είναι cosmic disco; Είναι analog synth pop; Θυμίζουν John Carpenter ή balearic house των αρχών της δεκαετίας του ‘90; Και τι σχέση έχουν με τους Memory Cassette και τους Hail Social;

Weird Tapes-Nightworld

Στο blog τους δίνουν τα EP που έχουν κυκλοφορήσει δωρεάν. Έχουν και MySpace. Και οι Memory Cassette επίσης.



Οι Memory Cassette είναι πιο dreamy pop- μαζί με τους Air France, από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.

Memory Cassette-Asleep At A Party

a day in the life

Δεν υπήρξα ποτέ τεράστιος φαν των Beatles. Μ’αρέσουν όμως αποσπασματικά κάποια τραγούδια τους πάρα πολύ, ειδικά τα πιο «περίεργά» τους.

Είναι καιρός τώρα, που ξεφυλλίζοντας το ‘House of Leaves’ του Mark Z. Danielewski έπεσα στη φράση “I saw a film today, oh boy..” στην αρχή του βιβλίου. (Το βιβλίο btw είναι μια χαρακτηριστική μορφή cybertext, ή αλλιώς ergodic literature: απ’τις λέξεις έργο+οδός- η ανάγνωσή του βιβλίου είναι αρκετά επίπονη θα έλεγα).

Η φράση είναι ευθεία αναφορά σε έναν από τους στίχους του ‘A Day In The Life’ των Beatles, από το ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ του 1967. Ουσιαστικά εμπνευσμένο από τον θάνατο του Tara Browne σε τροχαίο με την Lotus Elan του, όταν δεν πρόσεξε τα φανάρια και συγκρούστηκε με άλλο όχημα- ο George Martin όμως (παραγωγός και μάνατζερ των Beatles) θεωρεί πως ο Lennon κι ο McCartney φαντάζονταν έναν πολιτικό υπό την επήρρεια ναρκωτικών να έχει σταματήσει στα φανάρια (“I saw the photograph/He blew his mind out in a car/He didn't notice that the lights had changed”). Φυσικά ο Browne δεν είχε αυτοκτονήσει, ήταν όλα στη φαντασία τους. Το φιλμ που αναφέρει ο Lennon στους στίχους, είναι το ‘How I Won The War’ του Richard Lester (“I saw a film today oh, boy/The english army had just won the war”).



Το κομμάτι έγινε διάσημο κυρίως για τις (όχι και τόσο ευθείες) αναφορές στα ναρκωτικά: πρώτα το “I love to turn you on” του Lennon (για τους οποίους το απαγόρευσε το BBC), κι ύστερα το “Found my way upstairs and had a smoke/Somebody spoke and i went into a dream” του McCartney. Οι δυο τους είχαν γράψει το τραγούδι ξεχωριστά, σε τελείως διαφορετικές κλίμακες, και προσπάθησαν να βρουν τρόπο να ενώσουν τα δύο μέρη.

Στο 2ο μέρος, με την εισαγωγή του “Woke up, got out of bed” του Paul, ακούγεται ένα ξυπνητήρι. Στο (θρυλικό) τέλος του κομματιού ο Lennon, o McCartney κι ο Mal Evans παίζουν ταυτόχρονα σε τρία πιάνα ένα μι ματζόρε. Σκοπός τους ήταν η νότα να διαρκεί επί ένα λεπτό- τα επίπεδα εγγραφής ήταν τόσο ψηλά, που ο ακροατής μπορεί να ακούσει μια καρέκλα που τρίζει και το θρόισμα χαρτιών. Ο Martin ισχυριζόταν πως μπορούσες να ακούσεις μια καρφίτσα να πέφτει. Αμέσως μετά, κι αφού ακολουθεί ένας τόνος που είναι διακριτός από σκύλους αλλά όχι από το ανθρώπινο αυτί, ακούς ένα κολλάζ ήχων και θορύβων με τη φράση “Never could see any other way” να επαναλαμβάνεται. Άλλες φράσεις παιγμένες ανάποδα φτιάχνουν τη φράση “Will Paul be back as Superman?”.

Φυσικά υπάρχουν άπειρες θεωρίες περί κρυμμένων μηνυμάτων και αιτιολογήσεων για σχεδόν κάθε νότα του τραγουδιού, την ενορχήστρωση και τι θέλουν να πουν οι Beatles στους στίχους. Αν και πολλά θα έπρεπε να αποδοθούν στα drugs που έκανε το γκρουπ τότε, παρά σε κάποιας μορφής «ηχητική αναζήτηση». Τα στοιχεία τα βρήκα στη wikipedia- είναι από τις περιπτώσεις που το τραγούδι σου δημιουργεί απορίες κάθε φορά που το ακούς, παρά σε κάνει να το σιγοτραγουδάς, σου κολλάει στο μυαλό. Δε συνιστώ να ακουστεί μέσω YouTube, αν και το ακόλουθο βίντεο έχει πιάσει την ατμόσφαιρα του τραγουδιού, και της εποχής του:

a shadow of a doubt

incurable

Κάδος Ανακύκλωσης

Θα ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, αν από αύριο έπαυαν να υπάρχουν στο ελληνικό λεξιλόγιο οι παρακάτω λέξεις/φράσεις:

Μπλιμπλίκια
Χαουζάκια
Μπίτια
μπιτάκια
μουσικάρες

Χτικιό
Σκολειό
Χτίριο
φευγιό
παιγνίδι

μιλάν, ρωτάν, χτυπάν, κ.ο.κ.
οι θύμησες
φκιάνει
δείχτες
«αδέλφια»

«ο μελαγχολικός πρίγκηπας»
«ο σκοτεινός πρίγκηπας»
«ξόρκισε τους δαίμονές του»

φουστιά, μαμήσι, νουνάκι, μακάκας, κτλ.
μαμάει
μαμηστερό
«το έχει το πακέτο»

«δεν υπάρχει αυτό, έτσι;»
«τα σπάει»
«τα σπάει,απλά.»

τουματσίλα
‘φάση’
«λαρτζιά»
προχώ
ηδονίλα
εϊτίλα

μεθυσμενάκι/χαρουμενάκι
Παρεάκι

ερωτευμενάκι
χαλαρουίτα

«λολάρες»
μπικικίνια

Elytis meets slang.gr- do i break them? \m/

last words

Werner Herzog-Last Words
(1968)

Shot in Crete and on the island of Spinalonga. The film tells a story of the last man to leave the abandoned island of Spinalonga, which had been used as a leper colony. The man refused to leave, and so was forcibly removed. He now lives in Crete, where he plays the lyre at nights in a bar, and refuses to speak. The film's narrative style is very unconventional, with most characters speaking their lines several times repeatedly in long takes. The man from the island has the most spoken lines of any character, as he repeatedly explains that he refuses to speak, even a single word.(wiki)

Από εδώ.

ολντ σκουλ

Is it 1991? Zomby goes back to the old rave: zomby-float

pic: richard hanson

hands in the dark

directed by Sébastien Rippon

josef k.

Η αναδρομική έκθεση του Josef Koudelka στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς, είναι νομίζω από τις πιο πλήρεις εκθέσεις φωτογραφίας που έχουν γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο το πλήθος των φωτογραφιών, είναι κι ο χώρος κι η πολύ καλή εκτύπωση. Η σειρά φωτογραφιών που τον έκανε γνωστό, αυτή της σοβιετικής εισβολής ήταν το πιο αδύναμο κομμάτι κατά τη γνώμη μου- εντυπωσιακοί οι ‘Τσιγγάνοι’, όπως και οι φωτό από τα χρόνια της εξορίας του. Αν και τα πιο όμορφα κομμάτια της έκθεσης ήταν το πρώτο μέρος (‘Ξεκίνημα/Αναζήτηση’) και το ‘Χάος’, οι πανοραμικές φωτογραφίες του οποίου θα μπορούσαν να είναι η αφορμή για έναν ambient δίσκο.

info
Πειραιώς 138, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα
18 Σεπτεμβρίου - 23 Νοεμβρίου.
Ωρες λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: 10:00-18:00, Παρασκευή - Σάββατο: 10:00-22:00, Δευτέρα-Τρίτη: Κλειστά
Είσοδος: 6 ευρώ
Πληροφορίες: 210 3453111

i thought i loved you, but,

i'm not sure now.

pet shop boys-'domino dancing'
1988.

pic: red de leon

λάρκιν

Η απόσταση που χωρίζει το ‘Just A Souvenir’ του Squarepusher από το ‘Keys, Strings, Tambourines’ του Kenny Larkin είναι αυτή μεταξύ της διαρκούς αναζήτησης προς εύρεση της νέας hip ταμπέλας που θα ενσωματώσει και τα 1022 ρεύματα του βρετανικού ηλεκτρονικού ήχου, και του φαινομενικά αμετακίνητου στα 4/4 Detroit techno- δεν είναι παράξενο όμως που η string-bass-future-jazz του Squarepusher που θέλει να γίνει ο post modern Matthew Herbert του 2009 υποκύπτει μπροστά στο γήινο ‘Computer Rain’ του Larkin, σχεδόν με μια ευγενική υπόκλιση.

transplant

Heartbreak - Soul Transplant (Allez Allez Remix)

heart space
allez allez

yann arthus-bertrand

νεκροταφείο τανκ στο ιράκ

το ‘δέντρο της ζωής’ στο εθνικό πάρκο της κένυα

παγοθραυστικό στην περιοχή nunavut του καναδά

earth from above. speechless. περισσότερες, εδώ.

Dark Story

via slashfilm.com

recovery

Το ‘Recovery’ είναι μια από τις 7 εκατομμύρια συλλογές με διασκευές που έχουν κυκλοφορήσει την τελευταία δεκαετία. Η Fractured Recordings ζήτησε από 20 καλλιτέχνες να διασκευάσουν ένα κομμάτι από το παρελθόν που έχει ξεχωριστή σημασία γι’αυτούς. Βέβαια, αν οι καλλιτέχνες είναι ο Ryoji Ikeda, o Mika Vainio κι ο CoH, καταλαβαίνεις πως για να αναγνωρίσεις τα original θες μέντιουμ. Οι Matmos διασκευάζουν Bow Wow Wow, o BJ Nilsen Joy Division, ο Ryoji Ikeda το ‘Back to Black’ των AC/DC (!), o Momus, Bowie- η πιο ορθόδοξη διασκευή είναι της Βarbara Morgenstern, στο ‘Temptation’ των New Order.

Καλύτερα απ’όλους τα πάνε ο Robert Henke που δίνει μια απόκοσμη εκδοχή του ‘Lucifer’ των Alan Parsons Project, ο Fennesz σε μια α λα ‘Venice’ εκτέλεση του ‘Hunting High and Low’ των A-ha, o Mika Vainio κάνει αγνώριστο το ‘Running Up That Hill’ της Kate Bush, ενώ ο Jóhann Jóhannsson μεταμορφώνει το ‘Souvenir’ των OMD, γιατί "When I was 12 years old, I thought OMD's Architecture and Morality was one of mankind's greatest achievements. Then they went all John Hughes on me a few years later, and by then I'd also discovered that their earlier sound, which I had believed to be bold and original, was in fact simply watered down Krautrock. The illusion was shattered, innocence was lost and I felt betrayed. This, then, is my revenge."
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: recovery

pic: jake and dinos chapman

i believe

Paul St.Hilaire & René Löwe-Faith

pic: mohammad rezamirzaei

λεύκανση

Κάπου διάβασα πως το ανθρώπινο μάτι αντέχει συγκεκριμένες «ποσότητες» μαύρου χρώματος. Ειδικά μέσω οθόνης, το διάβασμα μεγάλων κειμένων σε μαύρο φόντο κουράζει πολύ εύκολα. Εγώ, άνω των 4-5 παραγράφων έχω κάνει κλικ αλλού. Για «σκοτεινά» blog ή site, κάνε κλικ εδώ, κι όλα θα γίνουν λευκά. Ακόμα και το κιτρινιάρικο μπλογκ μου, γίνεται άσπρο. Μπορείς με ένα drag and drop να προσθέσεις το link στη γραμμή σελιδοδεικτών του Firefox ή του Google Chrome.

this is not america

David Bowie/Pat Metheny Group
scenes from ‘Falcon and the Snowman’
from ‘The Falcon and the Snowman’ original soundtrack (1985)

κανείς άλλος

Rufus and Chaka Khan-Ain’t Nobody (Frankie Knuckles hallucinogenic version)

Υπ’όψιν: είναι 1989.
pic: tiffany crisci

microreviewing

Growing-All The Way Περίπτωση, πραγματικά. Υποπτεύομαι πως τα live τους είναι κάτι-σαν-σεξ. Μου αρέσει οτιδήποτε έχουν βγάλει.

Luomo-Convivial Δυστυχώς, μετριότατο.

Portishead-Third Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τη μουσική της Ευρώπης, το φάντασμα της μιζέριας.

Goldie-Sine Tempus Αν είχαμε 2001 κι όχι 2008..

Franz Falckenhaus-The Lost Border More of this kind, please.

The Bug-London Zoo Τι μπαλαφάρα, Θεέ μου. Ragga dancehall για παρηκμασμένες ντίσκο νησιού Σεπτέμβρη μήνα. Όχι, δεν είναι melting pot ρυθμών και μουσικών στυλ αυτό το πράγμα- ένα κακοχωνεμένο χαρμάνι είναι. Αν δεν είχε βγει στη Ninja Tune, θα έψαχνα να βρω συμμετοχή από Shaggy..

Mogwai-The Hawk Is Howling Guid! Ay like Scots. Mια Guinness στην υγειά τους.

Pendle Coven-Hex EP Ωραιότατο βρετανικό techno. Στην παράδοση του Andy Stott και του Claro Intelecto.

Sigur Rós-Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust ωςπότε;όχιάλλοκάρβουνο

Shed-Shedding The Past Απλά, από τις καλύτερες techno κυκλοφορίες φέτος.

Peter Bjorn and John-Seaside Rock Διαφορετικός ήχος. Σοβάρεψαν απότομα. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.

The Black Dog-Radio Scarecrow Ευχάριστη έκπληξη. Απ’τις επιστροφές της χρονιάς.

Fujiya and Miyagi-Lightbulbs Vanilla, strawberry, knickerbocker glory..

 

hee

seung chung

the escapist, two

από το εσώφυλλο του ‘everything is borrowed’ του the streets.

eyes become lights

1. Μάλλον έχω πάρει απόφαση πως οι παλιές αγάπες έχουν πάει σε random sector του εγκεφάλου (και της καρδιάς, ενίοτε)- τους R.E.M. τους είδα για 5 κομμάτια και αποχώρησα. Όχι πως ήταν κακοί, ο Stipe κρατάει ακόμα καλά. Μπορεί να είναι θέμα ηλικίας. Προτιμώ να θυμάμαι την (υπέροχη) δεκαπεντάλεπτη εκδοχή του ‘Couleurs’ των M83 από το encore τους, στο live του Σαββάτου.

2. Και φέτος μας βλέπω να το γυρίζουμε στο μπάσκετ.

3. Τρία κομμάτια που δε θέλω να ξανακούσω στο ράδιο ή αλλού μέχρι το τέλος του ‘08:
Verve-Love Is Noise
Duffy-Mercy
Sonny J-Handsfree

4. Thereminists vote Obama:

5. «Δεν υπάρχει κανένας τραυματίας, καθώς ο δράστης πυροβολούσε πραγματικά για να σκοτώσει», σημείωσε ο Γιάρι Νελανιέμι, επικεφαλής της έρευνας της εθνικής αστυνομίας στον δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό YLE.

«Ο Μάτι Σαάρι είχε πάνω του ένα πιστόλι 22 χιλιοστών, πολλά πυρομαχικά όπως και έναν μεγάλο σάκο που περιείχε εύφλεκτα υγρά», πρόσθεσε ο Λιντάλα.

Τα σημειώματά του αποδεικνύουν ότι απεχθανόταν την ανθρωπότητα και ότι είχε σχεδιάσει την πράξη του από το 2002. Ενα από τα σημειώματά του έγραφε: «Η λύση είναι το Walther,» μια αναφορά στο πιστόλι Walther P22.
Ο Σαάρι είχε βάλει στην ιστοσελίδα YouTube ένα βίντεο, στο οποίο παρουσιαζόταν να κάνει σκοποβολή με όπλο. Την περασμένη εβδομάδα η αστυνομία είχε επικοινωνήσει μαζί του και τον ανέκρινε την Δευτέρα λόγω του βίντεο, αλλά δεν του αφαίρεσε την άδεια οπλοφορίας.

«Πάντα ήθελα να δολοφονήσω όσο περισσότερους ανθρώπους ήταν δυνατό».

1, 2, 3

6. Ένα ωραίο εξώφυλλο: ο David Pearson σχεδιάζει για την Penguin, το ‘The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction’ του Walter Benjamin (η φωτό είναι το εξώφυλλο, όχι οι ράχες του βιβλίου):



7. Ο WALL•E είναι ο E.T. των ‘00s.

στην πέμπτη θέαση, έχεις μπει μέσα στο έργο